Dyskusja na temat użycia złącza zasilania ma wiele, w rzeczywistości użytkownik może dodać złącze zasilania do istniejącego modelu oprogramowania, używanego do łączenia problemów biznesowych i problemów przekrojowych, ze względu na semantykę AOP, część złącza zależy od problemów biznesowych, część dotycząca przekrojów jest zależna od złącza zasilania.
Następnie wokół łącznika użytkownik może wykonać serię wybranych, bez konieczności ręcznego wpisywania jakichkolwiek treści, mogą to być interesy biznesowe, sposób połączenia części oraz przekrojowe zidentyfikowane zagadnienia (krok ten polega na ustaleniu wzajemnej informacji AOP, i informacje przechowywane w złączu do osiągnięcia, ta część informacji o eksporcie jest oczywiście wykonalna).
Argumentuje się również, że aby umożliwić płynne przejście między projektowaniem a wdrażaniem oraz wspierać projektowanie architektoniczne niskiego poziomu, narzędzia do modelowania zorientowanego na aspekty oparte na łączach muszą obsługiwać strukturę kodu, która automatycznie generuje różne techniki implementacji AOP z modelu projektowego. To pozwala programiście skupić się na budowaniu modelu, podczas gdy narzędzie do modelowania generuje kod automatycznie. Generowanie kodu poprawia produktywność programisty i zmniejsza liczbę błędów. Metoda modelowania aspektowego oparta na łączach poprawia możliwość ponownego wykorzystania technologii AOP i poprawia efektywność tworzenia oprogramowania poprzez unikanie niespójności między projektem a implementacją. Projektant może zaprojektować AO z ideą zorientowaną obiektowo, a programista może kontynuować późniejsze programowanie zgodnie z wygenerowaną strukturą kodu.
Sugerowano również, że łączniki zostały wprowadzone w celu obsługi modelowania zorientowanego na aspekty, zachowując separację problemów na wczesnym etapie cyklu życia oprogramowania, aby zająć się specyfikacją problemów przekrojowych na poziomie architektury. Jednym z głównych powodów wprowadzenia łączników było zapewnienie standardu wsparcie narzędzi programistycznych. Rozwiązania oparte na języku Uml do dodawania złączy są bardziej akceptowalne. Łączniki są prostym i wydajnym identyfikatorem modelowania zorientowanego na aspekty. Aby jednak zredukować błędy w mapowaniu modeli do kodu i zapewnić wsparcie dla leżącego u podstaw projektu architektury, wymagane jest również automatyczne generowanie ram kodu AOP.
Tak więc, ogólnie rzecz biorąc, metody modelowania zorientowanego na aspekty oparte na łączach można wprowadzić w przejrzysty sposób na etapie analitycznego projektowania oprogramowania i mogą one kierować późniejszym pisaniem kodu AOP w celu uzyskania płynnego połączenia między projektem a kodem.
Czas postu: 01-10-2019