Dyskusja na temat wykorzystania złącza zasilania jest długa; użytkownik może dodać złącze zasilania do istniejącego modelu oprogramowania, aby połączyć zagadnienia biznesowe i zagadnienia przekrojowe. Ze względu na semantykę AOP część dotycząca złącza zależy od zagadnień biznesowych, a część dotycząca zagadnień przekrojowych zależy od złącza zasilania.
Następnie użytkownik może wybrać jedno z łączników, bez konieczności ręcznego wprowadzania treści. Mogą to być zidentyfikowane obawy biznesowe, tryb połączenia części i obawy przekrojowe (ten krok polega na ustaleniu wzajemnych informacji AOP oraz informacji zapisanych w łączniku, aby osiągnąć ten cel; oczywiście możliwe jest eksportowanie informacji o tej części).
Twierdzi się również, że w celu umożliwienia płynnego przejścia między projektem a implementacją i obsługi niskopoziomowego projektowania architektonicznego, narzędzia do modelowania aspektowego oparte na łączach muszą obsługiwać strukturę kodu, która automatycznie generuje różne techniki implementacji AOP z modelu projektowego. Pozwala to programistom skupić się na budowaniu modelu, podczas gdy narzędzie do modelowania automatycznie generuje kod. Generowanie kodu zwiększa produktywność programistów i zmniejsza liczbę błędów. Metoda modelowania aspektowego oparta na łączach poprawia możliwość ponownego wykorzystania technologii AOP i zwiększa wydajność rozwoju oprogramowania, unikając niespójności między projektem a implementacją. Projektant może zaprojektować AOP przy użyciu koncepcji obiektowej, a programista może kontynuować późniejsze programowanie zgodnie z wygenerowaną strukturą kodu.
Zasugerowano również, że wprowadzono łączniki w celu obsługi modelowania aspektowego, zachowując rozdzielenie zagadnień na wczesnym etapie cyklu życia oprogramowania, aby uwzględnić specyfikację zagadnień przekrojowych na poziomie architektury. Jednym z głównych powodów wprowadzenia łączników było zapewnienie obsługi standardowych narzędzi programistycznych. Bardziej akceptowalne są rozwiązania oparte na UML do dodawania łączników. Łączniki są prostym i wydajnym identyfikatorem modelowania aspektowego. Jednak aby zmniejszyć liczbę błędów w mapowaniu modeli na kod i zapewnić obsługę podstawowego projektu architektury, wymagane jest również automatyczne generowanie struktur kodu AOP.
Zatem podejścia oparte na modelowaniu aspektowym opartym na powiązaniach można na ogół wprowadzić w przejrzysty sposób na etapie analitycznego projektowania oprogramowania i mogą one stanowić wskazówki podczas późniejszego pisania kodu AOP, umożliwiając płynne połączenie projektu i kodu.
Czas publikacji: 01-10-2019